BUNLARIN HEPSİ ALKOLDEN...

Bazen niye bu kadar çok okuduğumu o kadar çok sorguluyorum ki. Amacı yok gibi her gün altı çizilen cümlelerin ve sayfaların kenarına iliştirilen notların. Ben değil, içinde bulunduğum ortam bana yabancılaşmış vaziyette. Yaş attıkça ketumlaşmam bu sebepten. Eskiden benliğim ve yüreğim gizemini koruyamazdı. Şimdi beni ben yapan her şey fethedilmesi gereken Bastille Hapishanesi'nde tecrit edilmiş durumda. Neyseki harekete geçen kimse yok. Böylesi daha mı iyi? Böylesi kesinlikle daha iyi. Melankoliden neredeyse arındım; deşilmemesi gereken ruhuma temas edilmemesi önemle duyurulur.